Adam kuruluyor balkona ya da klavyenin başına. Sokağa bakıyor, mahalleye odaklanıyor, Hristiyan Avrupa kültürünü lanse eden kitapların içindeki fikirleri tekrarlıyor kafasından: televizyon dizilerinden, filmlerinden, reklamlarından esinleniyor. Sosyal medyanın yansıttıklarına göre düşünmeye çalışıyor. Laik bir eğitim sisteminin şekillendirdiği aklı ilahlık tahtasına oturtmayı maharet belliyor. Peki ya sonra?Sonrası çok kolay. Gelsin yeni bir din, gelsin yeni bir yaşam, gelsin yeni bir anlayış, gelsin yeni bir kavrayış, hatta gelsin yepyeni bir cennet. Yaşantısı Hristiyanlara, düşüncesi Yahudilere giyim kuşamı gayrı İslami her hangi bir dine mensup bir insana benzemeyen toplumun yaşamına, gidişatına bakıyor. Kendisinin yaptıklarını göz önüne getiriyor. “İsmi Müslüman olan bu yığınların savundukları milliyetçilik Kur’an’a ters olabilir mi?” demekten alıkoyamıyor kendisini. Buradan yola çıkarak bu şeniyeti çirkin bir iş olmadığına inandırıyor kendisini. Bastırıyor vicdanının sesini. Bilmiyorum belki de duygularının üstüne Milliyetçiler tarafından vurulan sıvayı diskalifiye edemiyordur. Çevresine bakarak dini kavramları değerlendirerek yeni bir rota çizen adam; “Deniz sahilinde kumsala yaz boyu sere serpe uzanan insanların giyimleri, ahlaki davranışları, düşündükleri, yedikleri içtikleri hatta yaptıkları yanlış iş olabilir mi?” diyerek Kur’an ayetlerini anlamaya (pardon mecrasından uzaklaştırmak için lastik misali çekerek tevil etmeye) çalışıyor. Dine uymamakla kalmıyor, yaşantısına daha önemlisi düşüncesine uygun bir din uydurmaya çalışıyor. Bu vesileyle mecrasından uzaklaştırılarak havaya savrulan kavramların gök yüzünde çizdikleri sahneler her geçen gün çoğalıyor. Sanki havai fişek gösterisi.Kur’an ayetlerini anlamaya çalışıyor derken ciddi ciddi bir çalışmanın içine giriyor manasında söylemedim bunu. Ancak ayet ve hadislerden bihaber şekilde kafasında şekillendirdiği dine uymayan bildirimleri “Emevi uydurması” diyerek karşı çıkan, laik sistemle çelişen bir ayeti, ayet olmadığını iddia eden, “Günümüz modernitesinin zirve yaptığı bir zamanda sosyal hayatımızı düzenleyen emirler Allah gönderilmiş olabilir mi?” diyen insanların söylemlerine inanabilir miyiz? Dinimizi bu minvalde anlayabilir miyiz? Hatta düşünce yapımıza müdahale eden bir ayet; ayet olarak kabul edilebilir mi? Ticaretimize, bilimimize, sanatımıza, edebiyatımıza, eğitimimize karışan bir kitap hiç ilahi olabilir mi? Çıkış noktası bu.Böylece ayetleri kendisine uydurmak adına nasıl yorumlayabilirim hesabıyla hareket ediyor. Cahiliye dönemindeki Allah ve Rasulünün Mü’minleri men ettiği kavmiyetçiliğin bugünkü karşılığı tıpatıp milliyetçiliktir. Bu işin lamı cımı yoktur. İster kabul et ister ret et. Senin kabul etmen veya ret etmen bu gerçeği asla değiştirmeyecektir. Herkes kararında hürdür. Ancak her özgürlüğün de bir bedeli vardır.Adamın Milliyetçiliği masum görüyor olmasının en büyük sebebi; bu kavramın içini kendisine göre doldurmasından kaynaklanıyor. Ayrıca yumuşatmaya çalıştığı milliyetçiliğe; Kuran ve Sünnet gözlüğünden de bakamıyor bir türlü. Bu kavramın içini milliyetçi insanların söylem ve eylemlerine göre doldurmaya çalışmasından ileri geliyor yanlışlık, hata, kusur ve sapma. Bu durumun cereyan etmesinin sebebini İslam’ın men ettiği insanlık dışı hislerin kalbini çepeçevre kuşatmış olmasından kaynaklandığını da söyleyebilirim.Bu vesileyle günümüzün milliyetçi olduğunu iddia eden kimi Müslümanın anlamak istemediği; “Mü’minler ancak kardeştir.” (Hucurat/10) ayetiyle beraber “Müslüman, müslümanın kardeşidir.” (Ebu Davud, Edeb 46; Müslim, Birr 58) hadisini zikretmek istiyorum. Eğer hala milliyetçilik kavramının içini kendince doldurmaya ve yorumlamaya kalkışıyorsan o zaman kara göründü demektir.Eğer yolunu ayetler ve hadisler çizmezse bu sefer sen ayetlere ve hadislere yol çizersin. İçinde var olan duyguları, beslediğin hisleri sana ölüm gelmeden evvel bu ayet ve bu hadisle değiştir. Bulunduğun yerden biraz uzaklaş. Çünkü tebdili mekanda ferahlık vardır. Sana telkinde bulunan insanlara sırt ver. Kur’an ve Sünnet yağında bir süre kavrulduktan sonra tekrar dönüp milliyetçilik kavramına bir bak. Çok şey değişeceğinden eminim. Değişmediysen suç ne ayettedir ne de hadistedir. O zaman katılaşmış kalbine verdiğin besin kaynağına odaklan. Mutlaka ya Kur’an’dan uzaksın ya da sünnetten bihabersin. Belki de farklı mecralarda yüzdüğünün farkında değilsin. Milliyetçi bir insana milliyetçiliğin bir şeniyet olduğunu an-la-ta-maz-sı-nız. Bu, deveye hendeği atlatmanın zorluğu gibi bir şey. Tıpkı faiz ile iştigal eden bir insana yaptığı işin Allah ve Resulüne açılmış bir savaş olduğunu anlatamayacağınız gibi.Bugünkü yazıma son olarak şunu da ilave etmek istiyorum: İman etmiş bir Mü’mini (ırkı, rengi, dili, nesebi, vatanı) ne olursa olsun sevmek imanımızın bir gereği olduğu gibi kafir bir insanı (velevki bu anne-baba bir kardeşimiz dahi olsa) sevmemek de imanımızın bir gereğidir. Bu konuda şüpheye mahal yok çünkü birçok ayet mevcut.
