Bu konuya: “Binasını takva (Allah’a karşı gelmekten sakınmak) ve O’nun rızasını kazanmak temeli üzerine kuran kimse mi daha hayırlıdır, yoksa binasını çökmeye yüz tutmuş bir yarın kenarına kurup, onunla birlikte kendisi de cehennem ateşine yuvarlanan kimse mi? Allah, zalimler topluluğunu doğru yola erdirmez.” (Tevbe/109) ayetiyle başlamak hedefimize odaklanmak adına doğru bir tercih olacaktır.
Dağın zirvesine doğru ilerleyen bir yol var önümüzde. Bu yolda ilerlememiz kaçınılmaz. Şartlar genel itibariyle belirlenmiş olmasına rağmen tercihler bize bırakılmış. “Yola çıkmıyorum, bu şartlar altında ilerlemiyorum, benim arzu ve isteklerime uygun değil.” diyerek itiraz etmemiz imkansız. Böyle bir hak ve salahiyete sahip de değiliz. İster istemez ilerlemek zorundayız bu kulvarda. İlk ve son kez geçeceğimiz bu yol bizim için bir zorunluluk. Olmazsa olmazımız adeta. Hayat memat meselesi. Başka bir çaremiz, başka bir çıkış kapımız olmadığı gibi dönüşü olmayan bir tünel. Zifiri karanlık ortalığı kaplamış ve göz gözü görmüyor. Ancak rehberin aydınlattığı ışık bambaşka. Bu ışığın kendisine has bir özelliği var. Her tarafı aydınlatmıyor. İsteyen kişiler için birer aydınlatıcı ve yol gösterici.
İlerlerken dağın tam zirvesinde yol çatallaşıyor. Yolun biri: “Şüphesiz cennetlikler o gün nimetlerle meşguldürler, zevk sürerler. Onlar ve eşleri gölgelerde koltuklara yaslanmaktadırlar. Onlar için orada meyveler vardır. Onlar için diledikleri her şey vardır. Çok merhametli olan Rab’den bir söz olarak (kendilerine) “Selâm” (vardır).” (Yasin/55-58) şeklinde tarif edilmiş. Tam manasıyla anlaşılsın diye bir başka ayette de: “Çeşitli-meyveler. Onlar ikram görenlerdir. Nimetlerle donatılmış (naim) cennetlerde. Birbirlerine karşı, tahtlar üzerinde (otururlar). Kaynaktan (doldurulmuş) kadehlerle çevrelerine dolaşılır. Bembeyaz, içenlere lezzet (veren bir içki). Onda ne bir gaile vardır, ne de kendilerinden geçip, akılları çelinir. Ve yanlarında bakışlarını yalnızca eşlerine çevirmiş iri gözlü kadınlar vardır.” (Saffat/42-48) diyerek kimi aklın ve havsalanın anlamakta zorlandığı bir hazine ve donatıya yer verilmiş. Bu yolu tercih edenlerin bir eli balda, bir eli yağda olacak. Çalışmak ve hayatı sürdürmek için herhangi bir çabaya gerek de kalmayacak orada. Cennet mekan vaat ediliyor hakkıyla tamamlayan yolculara.
Bolluk ve mutluluğa ulaşabilmek adına bu yolculuk boyunca birçok zorlukla karşılaşılacağı da özellikle vurgulanıyor hareket noktasında. Önemli olan yanlışa tevessül etmeden bu yolculuğu tamamlamak.
İkinci yolun sonunda varılacak durağı da şöyle tarif ediyor her şeyi en ince noktasına kadar açıklayan Yüce Allah: “Cennet ehli birbirine dönmüş sorarlar. Onlardan biri: “Benim de bir arkadaşım vardı.” Bana “Sende mi doğrulayanlardansın?” “Biz ölüp toprak ve kemik olduğumuz zaman mı dirilip yaptığımız işlere göre cezalanacağız?” Yanındakilere; “Siz onu bilir misiniz?” der. Bir bakar, onu cehennemin ortasında görür. Ona der ki; “Yemin ederim ki, sen az daha beni helak edecektin. ” “Rabb’imin lütfu olmasaydı şimdi ben de cehenneme götürülürdüm” dedi. Biz bir daha ölmeyecek miyiz?” der. İlk ölümümüzden başka ölüm yok ve biz azaba da uğramayacağız ha! İşte büyük başarı ve mutluluk budur. Çalışanlar bunun için çalışsınlar. Cennet gibi konak mı hayırlı, yoksa zakkum ağacı mı? Biz, o ağacı zalimler için fitne yaptık. O, cehennemin dibinde çıkan bir ağaçtır. Tomurcukları, şeytanın başı gibidir. İşte cehennemlikler bundan yer ve karınlarını bununla doldururlar. Sonra, bu yemeğin üzerine kaynar su katılmış içki onlar içindir. Sonra dönüşleri yine cehennemedir.” (Saffat/50-68) şeklinde tarif ediliyor.
Evet! İstesek de istemesek de ilerlemek zorundayız birbirinden tamamıyla zıt ve farklı olarak çizilen fakat tercihi bize bırakılan bu yolda. Ya tavsiyeler doğrultusunda dosdoğru yolda rehberin gözetiminde ilerleyeceğiz ya da aklımıza güvenerek dağın zirvesini arzu ve isteklerimiz doğrultusunda aşma sevdasıyla, zevk-ü sefaya dalarak uçurumlardan yuvarlanmayı göze alacağız. Belki de dağın zirvesinde yolumuzu kaybedenlerden oluruz Allah muhafaza!
İki tercih var önümüzde. Ya yol boyu rehberin dediklerini yerine getireceğiz ya da kendi arzu ve isteklerimizin doğrultusunda hareket ederek ilerleyeceğiz. Akıllı varlıklar olarak tercih hakkı bizde. İsteyen her insan için tavsiyeler mevcut, anlaşılır ve yeterli düzeyde.
Yolculuk boyunca bazen düz vadilerden geçebiliriz bazen de zorlu dağların zirvesine tırmanmak zorunda kalabiliriz. Zaman zaman üşüyebiliriz. Zorlanacağımız ve terleyeceğimiz yerler de var önümüzde. İnişler ve çıkışlar hep olacak. Zirveye doğru tırmanırken karşılaşacağımız zorluklarla mücadele etmek bu seferin olmazsa olmazı.
En önemli şey doğru yolda, doğru istikamete rehber eşliğinde ilerleyebilmek. İstenen şey sadece bu.
Emirler ve telkinler neticesinde bu patika yoldan ilerlediğimizde dağın zirvesine rahatlıkla tırmanacağımız kesin. Ancak dağın zirvesinde her türlü badire ve tehlike mevcut. Akla hayale gelmedik uçurumlar… Düz ovadaki yer yer oluşan obruklar da bu imtihanın bir parçası. Sadece dağın zirvesinde değil, yol boyunca aç, susuz ve uykusuz da kalabilir hatta vahşi hayvanların saldırısına da uğrayabiliriz. Kimi zaman esen fırtına, yağan kar ve ilave olunan yağmurun çilesi bu yolun olmazsa olmazı. Anlayacağınız zorlu bir parkur ve hayat boyu devam eden bir maraton.
