Yüce Allah’ın iman konusunda ne kadar titiz olduğunun en bariz göstergesi kuşkusuz ayetlerdir. Ayetlere baktığımız vakit bu durumu ayan beyan görürüz. Tabi tarafsız ve teslim olmuş bir gözle bakabilirsek… İnancımızı ve teslimiyetimizi ancak ayetler belirler. Ne denilmişse o. Ne vurgulanmışsa o. Ne anlatılmışsa o. İlavede bulunamayacağımız gibi eksiltmeye de başvuramayız. Hatta kendimize, konumumuza ve içinde bulunduğumuz topluma göre yorumlamaya da kalkışmayacağız.Unutmayınız ki günün birinde var olan ayetlerden hesaba çekileceğiz hepimiz. Mü’min veya kafir olmamız, cennete veya cehenneme girmemiz ayetlerde serdedilen duruma göre şekillenecektir. Bizim içinde bulunduğumuz duruma, yapacağımız yorumlamalara, evirmelere veya kıvırmalara göre olmayacak elbet. İnsanların taksimatını, insanların muhakematını Allah’ın hesabıyla karıştırmayın. Ne diyor Yüce Allah: “Onların çoğu, ancak ortak koşarak Allah´a iman ederler.” (Yusuf/106) Bu ayetten yola çıktığımızda inandığını söyleyen kimi insanın şirk koştuğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Şirk koşan bir insanın niyeti kendisini paklamaz. Niyet, yanlış iş ve işlemlerde aranmaz. Niyet, ancak doğru fiillerde değer kazanır. İçki içen birisinin niyeti, faiz yiyen birinin niyeti, adam öldüren caninin niyeti sorgulanmaz. Herhangi bir nesneyi Allah’a şirk koşan kişinin niyetine de bakılmaz. Kimi insan puta taparak şirk koşuyordur, kimisi de kendisini ilahlaştırarak şirk koşuyordur. Kimisi de insanların emir ve yasaklarını Allah’ın emir ve yasaklarından üstün tutmakla şirk koşuyordur. Kimisi de Hz. Muhammed (s.a.v.)’e insan üstü güçler atfederek şirk koşuyordur. Ama unutmayınız ki; “Allah, kendisine ortak koşulmasını asla bağışlamaz; bundan başkasını, (günahları) dilediği kimse için bağışlar. Allah´a ortak koşan kimse büyük bir günah (ile) iftira etmiş olur.” (Nisa/48)Hz. Ömer’den edebiyatı parçalayarak örnek vermek suretiyle nakillerde bulunur kimi insan. Hayran kalırım bu edebiyata, bu gibi insancıklara. Ancak zerresi bulunmaz hayatında Ömer (r.a.)’in adaleti. Hz. Ömer aynasından kendimize, yaptıklarımıza, çevremize ve içinde debelendiğimiz yanlışlara bakmayız/bakamayız. Nedense odaklanmıyoruz ahvalimize. Yanlışa yanlış deme cür’etini bir türlü sergileyemeyiz. Hutbede iken kendisine itiraz eden kadın için devlet başkanı sıfatıyla Hz. Ömer (r.a.)’in sarf ettiği: “Kadın doğru söyledi, halife yanıldı.” cümlesini sakız gibi çiğneriz ağzımızda. O yanlış yapabilir amma üstadımız, hocamız, seydamız, öğretmenimiz, parti liderimiz, aşiret başkanımız veya enaniyeti zirve yapmış kişiliğimiz asla. İbadet niyetiyle okuduğumuz kitaplara toz kondurtmayız. Hatasız ve kusursuz addederiz bizimle ilgili olan her şeyi. Hemen hepsine birer ayet muamelesini uygulamakta sakınca da görmeyiz.Ey hadislerin içinde zayıfların da olduğunu söyleyen ve iddia eden zavallı adam; eğer mensubiyetiyle övündüğün, elini öpmekten övünç hissettiğin kişinin yazdığı kitabın içinde değil bir konu, değil bir cümle, sadece evet sadece bir kelimenin yanlış olabileceğini söyleyebilirsen alkışlayacağım seni, alnından öpeceğim senin. Evet evet yanlış duymadınız! Sadece bir kelimeden bahsediyorum. Ancak körü körüne bağlı olduğun için kitabın her kelimesini mukaddes görürsün. Hesabına gelmeyen yerleri de yorumlarsın. Çünkü gözlerin ayetleri göremeyecek kadar kör, hadisleri duyamayacak kadar sağır, sahabeyi anlayamayacak kadar da hissizleşmişsin.Hz. Muhammed (s.a.v) başta olmak üzere diğer tüm peygamberlerin zelleleri (küçük kusurları) olduğunu söyleyebildiğin kadar tabi olduğun hocanın, peşinden gittiğin üstadın, emrine amade olduğun liderinin de bir (özellikle yanlış demiyorum) eksiğini söyleyebiliyor musun? Eğer söyleyemiyorsan, ki söyleyemezsin, o zaman peşinden sürüklendiğin kişi senin Peygamberindir, ömür tüketerek okuduğun o kitap senin Kur’an’ındır.O zaman aklıma gelen can alıcı soru şu: “Senin Peygamberin kim?” Cevap veremeyeceğini bildiğimden dolayı ben söyleyeyim senin peygamberinin kim olduğunu. Senin gözünde hatasız ve kusursuz olan kim varsa, işte o senin Peygamberindir.Bir insana yapılabilecek en büyük yardım, Allah’ın dinini tam ve mükemmel bir şekilde tanıtabilmektir. Tam tersi bir durum da söz konusu olabilir. Bir insana yapılabilecek en büyük kötülük ise dinden uzaklaşmasını sağlamaktır. Ya da din adı altında kendi düşüncesini empoze etmektir. Yanlışı doğru diye yutturmaya çalışmaktır.Olayları doğru okumak lazım. Yoksa hep yanılırız. Sosyal olaylar birer aysbergtir. Tutarlı bir çıkarım için aysbergin tamamını, suyun dibindeki kısmı da suyun üstündeki kısmı da görmek lazım. Duygusal ve yanlı davranamazsınız bu gibi zamanlarda, bu gibi konularda. Şayet duygusal ve yanlı davranırsanız doğru sonucu hep ıskalarsınız.Her şeyin bir şekli vardır. Düşüncenin de bir şekli vardır. Unutmayınız! İnsanın düşünce şekli edindiği bilgi kaynağına göre şekillenir ve biçimlenir. Edindiğiniz bilginin kaynağını iyi belleyiniz. Çünkü doğru bilgi doğru düşünceye yanlış bilgi de yanlış düşünceye savurur insanı. Din de böyledir. Sağlam kaynak (Kur’an ve Sünnet) doğru bir imana, çürük ve zayıf bir kaynak da şirk karıştırılmış bir imana sürükleyebilir insanı.Rabbim hepimizi muhafaza buyursun!
